Values Video Documentary Project...

Nong nasa highschool pa ako, 3rd year ako noon. Indi pa ako nabinyagan na mangkukulam pero mahilig na talaga ako sa mundo nang kababalaghan. Sa Values subject namin ay kailangan gagawa kami nang video documentary about filipino values ngayon at noon. Ok, swak. Isang group member namin may ancestral home sa molugan provence of mindanao. Yes... taga mindanao po ako so pansenya na sa tagalog. So isang weekend pumunta kami doon at doon kami nagshoot. Since may rich kid kaming kagroupo, gamit namin van nila kasama driver niya. Overnight eto. Masaya ang road trip namin papunta sa ancestral house nang kagroup namin. Nang dumating kami doon, pagbaba ko pa lang sa van i'v got an eerie feeling. Added to it, nong pagkita ko sa bahay parang its glowing, like may aura ang bahay. Astig noh? Ang luma talaga nang bahay parang buhay ni maria clara. Feel mo talaga na parang you went back to the time of Jose Rizal. Creepy talaga ang bahay at yong kasama na namin mismo nagsabi na may ghost stories talaga siyang naririnig tungkol sa bahay.

Nang dumating ang gabi tatlo kami na babae sa higaan. Ako at yong mayari nang bahay at isa naming kasama. Silang dalawa ay baptist and they really pray before they sleep. They ask me to join but i declined saying I already said my prayers, which was a lie. So nagpray sila. o.0 nong nagsimula silang nagpray.. doon nagsimula, biglang bumigat buong katawan ko at in fairness biglang uminit. Sa panahon na yon, bigla akong natakot. Pero wala akong sinabi until nakatulog na ang kasama naming isa. Yong isa naman na mayari nang bahay ay parang napansin niya na indi ako makatulog. Sinabi ko ang nararamdaman niya at nagsimula siyang kantahan ako nang mga church songs nila. Bad move. Lalong natatakot ako at lalong bumibigat katawan ko. Nong indi ko na talaga nakayanan, i asked her if she can pray with me again or rather pray for me. Eto naman ay ok lang sa kanya. So we sit up on the bed and hold hands together. Nong mga panahon na yon ay napaisip ako. Ano kaya if masaniban ako? Ano kaya mangyayari? Tapos, napansin ko na siya lang ay tumitingin lamang sakin so sabi ko, "segi na pray na tao. umpisahan mo na." She blinked and started to pray. Simula noon, medyo gumaan feeling ko. And she still continued singing her church song until i fel asleep.

the next day, everything was normal. Natapos ang shooting at pagdating nang monday present na sa clase. Parang wala lang noh? wrong! Nong recess na over heard ko nagkwento yong kagroupo namin na who helped me sleep that night. Sabi nya na takot daw siya sakin nong gabing non. Specially the time when i asked her to pray for me. Acording sa kanya, the blank moment that i thought na wala siyang ginawa, aparantly i shifted in infront of her. Nakakatakot daw mata ko parang pumula at sinabi ko "Para saan ang prayers na yan? as if that works." Nong nasabi niya yon sakin ako ay natakot at umiyak sabay sabi.. "Indi ko yan sinabi" deny to the max ako.

Nakwento ko yon sa mommy ko. Sabi niya baka lang sa takot ko di ko naremember yong part na yon. Pero yon ang pinakauna na nasaniban ako and i think the last. Buti nalang ilang sigundo lang yon na nangyari at indi ako totally nasaniban. that was the first time nagovernight ako. At nong time na yon ayaw pa talaga ni mommy pumawag. Come to think of it, kwarto ko ay connected sa kwarto nang mommy ko separated lang with a door and a wall. I remember when i'm still young i just cry waking up na takot ako na takot. Come to think of it, i think mommy knows something about my wierdness. I remember, nong buhay pa siya at nagsimula akong nagserious sa witchcraft. she said "Paborito ka ni lola, ano kaya ka ngayon if ur lola didnt die when u wer 5." lol